Diva-gedachtes, of hoe ik aan mijn bijnaam kom

Vroeger was ik best wel rustig en verlegen. Inmiddels een stuk minder. Mijn puberdochter zei laatst dat ik zelfs hartstikke druk kan zijn. ‘Divagedrag’, dacht ik bij mezelf en ik moest glimlachen. Ik zal je vertellen waarom je mij best voor diva mag uitmaken.

Tijdens mijn jeugd was ik een rustig meisje. Vast een combinatie van aanleg en opvoeding. Mensen die met mij op de middelbare school hebben gezeten, kunnen dat beamen. Maar gek genoeg willen heel veel mensen die me daarna hebben leren kennen, dat niet geloven. En laatst zei zelfs iemand tegen me:

 

‘Maar ja, jij hebt tenminste geen last van een gebrek aan zelfvertrouwen.’

 

Mijn onderkaak viel héél ver naar beneden. Verder dan jij nu voor mogelijk houdt.

 

Leren durven

Ik zocht naar woorden om haar tegen te spreken. En al sputterend realiseerde ik me dat niemand perfect is – zelfs ik niet J. En ook al blaak ik heus niet iedere dag van het zelfvertrouwen. Toch is mijn zelfvertrouwen de afgelopen 25 jaar wel degelijk met sprongen vooruitgegaan. Ik heb steeds meer dingen leren durven. En door het te doen, en te ontdekken dat ik het kon, leerde ik daarna nog meer nieuwe dingen durven.

 

Dat klinkt heel simpel. Maar soms was het heel moeilijk en eng.

 

Zoals de eerste keer dat ik alleen met een groepsreis naar India ging. Als ik het de dag ervoor had kunnen annuleren, had ik het gedaan. Maar dat kon niet. En vervolgens heb ik twee fantastische weken gehad met een geweldig leuke groep! Of toen ik de belasting moest bellen over een verpletterend hoge belastingaanslag. Dágen heb ik het uitgesteld. Buikpijn. Tot er echt iets moest gebeuren. En ik kreeg uitstel, helaas geen afstel.

 

Trilknie

Of die keer dat mijn collega ’s avonds belde dat hij ziek was. En dat ik de volgende dag, in zijn plaats, een zaal met mensen moest toespreken. De speech lag er al. Desondanks heb ik zelden zo slecht geslapen als toen. Ik heb steeds naar mijn blaadje gekeken tijdens de toespraak. En mijn linkerknie trilde onophoudelijk. Gelukkig stond ik achter een katheder. Daar was niets van te merken, zei een andere collega later. En ik was goed te verstaan geweest.

 

Daarna heb ik nog wel vaker voor een zaal gestaan. Met iets meer ontspanning en brutaliteit. Ik heb zelfs gezongen, ook solo. Opera is wel mijn ding, zeg maar. En ik heb langere tijd als amateur opera gezongen. Heerlijk meeslepend, vanuit mijn ténen. Van opera heb ik zoveel geleerd over het echte leven. Want ook al zijn operaverhalen wat simpel, toch bevatten ze heel veel levensechte elementen en levensechte emoties. Enigszins uitvergroot. Maar toch niet zo heel veel groter dan in het echte leven (al geef ik toe: bij mij thuis gaat er geen symfonieorkest spelen als ik boos ben).

 

Authentieker

Door mijn persoonlijke levenservaringen ben ik steeds meer elementen uit mijn leven gaan verwijderen, die niet meer bij mij hoorden. Als je jezelf kan vergelijken met een tuin, zou je kunnen zeggen dat ik stevig onkruid ben gaan wieden. Wat over is gebleven, voelt echter, authentieker, en veel meer Betty. Het rustige meisje van vroeger was een rol geworden, die me in de weg zat. Door haar te laten gaan ontstond er ruimte voor de diva in mij, met alle drukte, bombarie, kleur en muzikale omlijsting die daarbij horen. In mijn diva zit ook alle levenslust die ik als klein kind ook al had. Heerlijk voelt dat. Vandaar dat je op mijn website een foto van me vind in een fontein: het symbool voor mijn diva.

 

Ooit was het wachtwoord voor mijn pc “Betty is een diva” (die kan ik nu dus nooit meer gebruiken…). Dat vond ik een grappig wachtwoord. Mijn dochter wist dat. Een paar jaar geleden heeft zij me leren omgaan met Instagram en een profiel voor me aangemaakt. Ik had nog een goede naam nodig, en zij vulde in “Diva of life”. ‘Want dat past wel bij je mam.’

 

Ik heb zelden een mooier compliment gehad

 

Voor mij staat de diva voor het omarmen van het leven, voor het omarmen van wie ikzelf ben, en voor het mezelf durven laten zien aan de buitenwereld. Of in zzp-termen: jezelf authentiek profileren, laten zien, horen en weten wie jij werkelijk bent.